Get in contact

H&S Group en de Dag van de Chauffeur

13 December 2021
Share this
Verschenen in de Barneveldse Krant op zaterdag 11 december 2021

BARNEVELD Donderdag, op de ‘Dag van de Vrachtwagen-chauffeur’, ontving bij H&S Group in Barneveld elke chauffeur een goodiebag. In de sector werken ruim 91.000 chauffeurs. Maar is dat beroep tegenwoordig nog wel zo leuk?

Eerst moesten we de kantine helaas sluiten, omdat de uitbater niet verder ging. Nu hebben we deze ruimte geschilderd, opgeknapt en zijn er faciliteiten toegevoegd, met gebruik van wifi en een apparaat waar chauffeurs gratis koffie kunnen krijgen. En ze kunnen even warm binnen zitten”, zegt Liedeke Oosterik, facility coördinator bij H&S. Deze firma, die voor de voedingsmiddelenindustrie vloeibare levensmiddelen in bulk die in tanks vervoert, viert dit jaar haar 75-jarig bestaan. In totaal werken er zo’n zeshonderdvijftig mensen, van wie zo’n zestig Nederlandse chauffeurs en honderdvijftig mensen op kantoor bij de Barneveldse vestiging.

Liedeke vertelt dat bij H&S Cleaning de tankwagens aan de binnenzijde gereinigd worden. Voor de chauffeurs is er een toilet- en doucheruimte beschikbaar. ,,Die hebben we ook gerenoveerd. Op die manier zorgen we ervoor dat ze zich welkom voelen, want dat zijn ze. Natuurlijk nemen we maatregelen tegen corona, maar de menselijkheid staat centraal. Als we met z’n allen maar opletten met mondkapjes en afstand houden, dan kan iedereen gewoon bij ons naar de wc. Wel weet ik dat onze chauffeurs onderweg soms wel met bizarre omstandigheden te maken hadden en soms nog.”

VLOEIBARE ROOMBOTER Op het moment van bellen staat Jaap van de Weerd (62) met zijn M.A.N.-truck op een douaneterrein te wachten op zijn papieren. Voor een gesprek gunt hij zich even de tijd. Hij vervoert vloeibare roomboter naar een chocoladefabrikant in de Zwitserse stad Bern. Op de terugweg rijdt hij over Straatsburg. Jaap is een rasechte Barnevelder, die al vijfendertig jaar bij H&S Group werkt en al ruim veertig jaar in het vak zit. ,,Ik heb er nog helemaal geen hekel aan. Ik ben ermee opgegroeid. Mijn vader was chauffeur en mijn zes broers werden dat ook, een echte truckersfamilie.”

Voorheen reed hij voor de firma Drako en veevoederbedrijf De Heus. Vervolgens was hij in dienst voor een bedrijf in Woudenberg en reed hij met een koelwagen kaas naar Italië. Maar dat vond hij op termijn een beetje te gortig worden. ,,Ik was nooit thuis.”

Nu rijdt hij voor H&S veel op Zuid-Duitsland en Zwitserland. ,,Ik geniet van de vrijheid, al zit er wel een volgsysteem op deze auto. Toen ik één keer vijftien kilometer om Venlo heen reed, kreeg ik een telefoontje van een planner. Het was snel duidelijk dat dit kwam doordat er een vrachtwagen op z’n kant op de snelweg lag.” Van de Weerd kreeg zelf nog nooit een ernstig ongeluk. Eén keer raakte hij wel een andere vrachtwagen aan de zijkant, waardoor er blikschade ontstond, maar toen gaf de politie de ander de schuld. De Barnevelder kan er nu wel om lachen.

De vrachtwagenchauffeur vindt de files geen ramp. Hij groeit erin mee en gaat nooit chagrijnig naar zijn werk. Nog steeds denkt hij niet aan stoppen.

TOILET EN DOUCHE Toen het coronavirus toesloeg, werd het voor Jaap tijdens de eerste lockdown een stuk minder prettig. ,,Ik kon niet naar binnen in een restaurant, maar kreeg eten mee in een plastic bakje, om het in de cabine op te eten. Maar goed, je verhongert niet. Gelukkig werd in Nederland wel het sanitair open gehouden, zodat je bij een chauffeurscafé nog naar het toilet kon en kon douchen. Maar daar gaat het niet om. Je zit de hele dag in je hok en dan wil je er even uit. Om even lekker aan een tafeltje met een krantje te zitten en te kletsen met iemand. Dat was wel jammer.”

In het algemeen vindt Van de Weerd dat er in eigen land wel redelijk respect bestaat voor vrachtwagenchauffeurs. Hoe zuidelijker hij in Europa komt, hoe minder dit wordt en hoe noordelijker hoe rustiger het is om te rijden. ,,Maar ik trek me niks meer aan van automobilisten die even groot licht op doen of toeteren en gek doen. Ik kijk niet eens. Dan zet ik de muziek gewoon iets harder.”

In Jaaps truck is dat niet de klassieke truckhit ‘Met de vlam in de pijp’ van Henk Wijngaard, maar eerder countrymuziek, want de Barnevelder is deejay bij de lokale radio Barneveld/Nijkerk en laat er op zaterdagavonden liedjes in dit genre horen.

Van de Weerd rijdt in een M.A.N.-diesel. Hij vindt het een prima auto, terwijl hij ook graag in een Volvo of Scania zou rijden. ,,De Zweden zijn de vrachtwagenbouwers.” De chauffeur vertelt over zijn ervaringen in Schotland, waar hij in een supermarkt in Glasgow veel lege schappen zag. Hij wijst erop dat het hier moeilijk is voor chauffeurs en dat veel Oost-Europese collega’s dit land uit moesten. Geen wonder dat er weinig producten aan winkels met eerste levensbehoeften geleverd kunnen worden. ,,In Nederland hebben we het nog niet zo slecht.’’

MAGNETRON EN KOELKAST Jan Veldhuizen (57) uit Den Dolder werkte vroeger voor transportbedrijf Van Amerongen in Barneveld, maar hij heeft het intussen alweer vele jaren naar zijn zin bij H&S Group, die destijds de tankdivisie van deze firma overnam. ,,Zo kwam ik met H&S Intra in het vervoer terecht van melk voor Campina. Ik vind het nog steeds helemaal fantastisch, al is er veel veranderd.

Op de weg is het drukker geworden, net als op de parkeerplaatsen. Hier staan enorm veel Oost-Europeanen, waardoor het best lastig is om een plekje te vinden. Bovendien kon je vroeger naar binnen in de kantine bij de fabrieken, ook om te douchen. Dat bestaat allemaal niet meer. Nu moet je dat onderweg op zien te lossen. Ook kon je onderweg even gezellig in een chauffeurscafé zitten, maar die tijd hebben we niet meer. Je eet nu eigenlijk vooral uit de koelkast en de magnetron die je in je truck hebt. Maar dat vind ik niet zo erg hoor.”

Het gevolg van corona was dat Jan zich in de beginperiode moest laten testen bij de fabrieken en mondkapjes moest dragen. Maar veel doet hij gewoon zelf bij het laden en lossen. Ook bestaat er vaak buizenpost voor de communicatie, zodat hij weinig met personeel te maken heeft. ,,Als ik eerlijk ben, heeft corona op mijn werkomstandigheden niet veel invloed gehad.”

Veldhuizen vindt dat de maatschappij veranderd is in de loop van de jaren. ,,Het is ‘Ieder voor zich, God voor ons allen’ en iedereen heeft haast, dat merk je gewoon. Maar ik heb het wel naar mijn zin, omdat ik fijne collega’s heb en voor een goed bedrijf werk, met materiaal dat picobello is. Dus klaag ik er niet over. Ik weet dat er best een hoop loos is in het transport, zoals het niet betalen van extra uren. Dat verschilt nogal per bedrijf, maar bij H&S is dat allemaal goed geregeld.”

DESINFECTIE EN MONDKAPJES Onzekerheid troef bij de chauffeurs, constateerde Karin Titaley toen de coronacrisis in ons land uitbrak. Zij is commercieel verantwoordelijk voor de businessunit cleaning & filling bij H&S. ,,De chauffeurs hadden vaak lange ritten achter de rug als ze bij ons kwamen. We hebben meteen maatregelen getroffen, met mondkapjes, desinfectie, maar de chauffeurs konden wel gewoon gebruik maken van het toilet en een bakje koffie drinken.”

Karin hoorde ook dat chauffeurs onderweg nogal eens minder fijn behandeld werden. Bij benzinepompstations konden ze niet meer terecht, de wc’s waren gesloten, of dit kostte veel geld. ,,Bij de locaties om te laden en lossen, stonden soms dixies buiten, waar ze naar het toilet moesten. Dat vind ik gewoon niet menselijk. Wij doen het anders, en dat wordt gewaardeerd. Daarom krijgen we vaak attenties van chauffeurs, hartstikke lief. Dit hoeft helemaal niet, want het is niet meer dan normaal dat je je medemens behandelt zoals je zelf behandeld wil worden. Andere transportbedrijven hebben daar ongetwijfeld ook oog voor, maar er zijn er ook die het niet zoveel uitmaakt. Dat vind ik eigenlijk not done.”

Tijdens feestdagen zorgt H&S voor attenties richting chauffeurs en op de Dag van de Vrachtwagenchauffeur was er een goodiebag, met lekkernijen voor onderweg en een miniatuur van een tankwagen. ,,Dat waarderen ze ongetwijfeld. We vinden dit belangrijk om te doen, want de chauffeurs vervoeren goederen voor onze klanten, dat moet goed gaan. Ik vind het fijn als een chauffeur het prettig vindt om bij ons te laden en lossen en de wagen te laten reinigen. Transport is een dynamische sector. Het is elke dag een feestje om naar het werk te gaan.”

LANGE DAGEN Elisabeth Post, voorzitter van Transport en Logistiek Nederland (TLN), zegt dat vrachtwagenchauffeurs onmisbaar zijn. ,,Met de Dag van de vrachtwagenchauffeur vragen we aandacht voor de mannen en vrouwen die iedere dag en nacht doorwerken om Nederland draaiende te houden.” Midden in de drukste periode van het jaar, tijdens de bijzondere omstandigheden van corona, deden honderden bedrijven mee aan de Dag van de Vrachtwagenchauffeur. Met een ‘Bedankt’-actie in hún bedrijf verrasten zij hun chauffeurs.

Post: ,,Zonder transport staat alles stil. Met die slogan brachten we jaren geleden al het belang van het goederenvervoer onder de aandacht. Anno 2021 is dit actueler dan ooit. Zonder vrachtwagenchauffeurs geen transport. Ik ben apetrots op die tienduizenden mannen en vrouwen die er elke dag weer voor zorgen dat onze supermarkten, winkels en apotheken bevoorraad zijn en iedereen thuis zijn pakketje ontvangt. Ook ten tijde van een pandemie. Daar zijn we ze iedere dag dankbaar voor.”

Willem Dijkhuizen, bestuurder bij FNV: ,,Het vak van vrachtwagenchauffeur verdient waardering. De mannen en vrouwen achter het stuur maken immers lange dagen en zijn dag en nacht onderweg om hun lading af te leveren. Daarbij trotseren ze files en bieden slechte weersomstandigheden het hoofd. Gelukkig doen ze dat met veel plezier, zodat de consument niet misgrijpt in de winkel.”

Linda Slagter van CNV: ,,Een blijk van waardering is hard nodig. Om de vrachtwagenchauffeurs te bedanken voor het belangrijke werk dat ze doen. Werk dat er in de komende jaren volop is voor duizenden nieuwe vrachtwagenchauffeurs om de logistieke keten te laten draaien.”

Met de Dag van de Vrachtwagenchauffeur zetten werkgeversorganisaties en vakbonden een jaarlijkse traditie in gang. De campagne om de chauffeurs én hun onmisbaarheid in de keten te waarderen is geïnitieerd door werkgevers- en werknemersorganisaties TLN, VVT, FNV Transport en Logistiek en CNV Vakmensen. De uitvoering, die in handen is van Sectorinstituut Transport en Logistiek, is mede mogelijk dankzij een financiële bijdrage van SOOB.

Freek Wolff